Een stukje cd-historie

De eerste cd’s kopieerde ik met een DOS-programma: cd-tracks exporteren naar wav-bestanden en aansluitend comprimeren. Een wav-bestand is ‘lossless’ en gelijkwaardig aan de audio-kwaliteit op de cd. Een standaard cd is zo’n 650 MB groot, levert dus zo’n 650 MB aan wav-bestanden op. Omwille van ruimte en gemak worden wav-bestanden vaak gecomprimeerd.

Het bekendste ‘lossy’ compressieformaat is mp3. Hoe meer je het wav-bestand comprimeert, hoe kleiner de mp3. De audiokwaliteit is  omgekeerd evenredig: hoe meer compressie (bitrate), hoe lager de audiokwaliteit.

Cd in de gleuf en rippen maar. Rippen betekent niets anders dan ‘extractie’ van de inhoud van een gegevensdrager¹.

Snel internet

Door het snelle internet werd het steeds eenvoudiger om mp3’tjes rond te sturen. Eerst mp3’s met een bitrate van 128 kbps, tegenwoordig 320 kbps.

Om een idee te krijgen: 1 minuut audio op 128kbps is ongeveer 1 MB, 1 minuut 320 kbps is ongeveer 2.5 MB, en 1 minuut ongecomprimeerd is een kleine 11 MB.

Een ander populair lossless formaat is Flac. Flac comprimeert audio zonder kwaliteitsverlies. Later meer hierover.

Omdat ik in mijn privécollectie een aantal cd’s tegenkwam met gebreken, nam ik de proef op de som met EAC.